Üçüncü Göz Gazetesi: Neden İmam Hatipte Okumadım!

İrfan AYDIN / HÜSEYNİ
huseyni1661 @ gmail.com

Bugün 30 Ağustos Zafer Bayramı. Kutlu BAYRAMIMIZ Türk Dünyasının dirilişine vesile olsun. Oğuz Töresi ve Oğuz Soyunun ayağa kalktığı gün, tüm insanlığın adalete doya doya kandığı gün olacaktır. Ogünlerin ilk ışıkları yandı. Geliyor Gelmekte Olan, geliyor beklenen kutlu gün.

Başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere Oğuz Töresinin dirilişine katkı koyan herkesi rahmet ve minnetle anıyoruz. Türk Töresiz olmaz. Töre de özgür olmayı Türk Milletine şart koşuyor. Onun içindir ki Yüce Türk Milletinin bağımsızlığı için mücadele eden herkes Oğuz Töresinin ve de Oğuz Soyunun kutlu neferidir.

Şimdi gelelim makalemizin başlığına. Evet, neden İmam Hatip Lisesinde Okumadım!? Ya da bunun konumuzla ne ilgisi var!? Öncelikle unu belirtmek isterim ki 30 Ağustos Zafer Bayramı her şeyden önce özgürlüğün simgesidir. Özgürlük de önce adaletin tesisi ile başlar. Eğer ki bir ülkede adalet yoksa orada özgürlük de yok demektir. Son günlerin en hararetli tartışması maalesef Gülşen adlı sanatçının sahnede sarf ettiği sözler ve akabinde o sanatçıyla ilgili olarak talimatla verilen tutuklanma kararı olmaktadır. O sanatçının ne dediği ya da nasıl dediğinin aman da bir önemi yok. Sahneyi ayakyolu zanneden bir zihniyetin sözleriyle çok da ilgilenmemize gerek yok. Fakat sonrasında yaşanan hukuk cinayeti hepimizi ilgilendirmektedir. Suç ile mücadele etmekle görevli olanların hukuk cinayeti işlemelerini kabul etmemiz imkansızdır.

Gülşen'in ne saçmaladığından ziyade talimatla Gülşen için tutuklama kararının verilmesi kamu vicdanını yaralamıştır. Böyle adalet, böyle hukuk uygulaması olamaz. Hakim ve Savcılar birilerinin adamı ya da tetikçisi olurlarsa o ülkede hukuk ayaklar altına alınmış olur. Maalesef FETÖ döneminden çok daha iğrenç kararlar çıkıyor işte bizim tepkimiz bunadır.

Şimdi gelelim Gülşen'in sarf ettiği sözlere. Öncelikle hatırlatma yapalım. Sahnede "İmamın kayığına binme" ile ilgili yapılan şakaya Gülşen de "Bu arkadaş beni imamın kayığına bindirmek istiyor. Bunun sapıklığı imam hatipte okumuş olmasından geliyor" şeklinde zevzekçe bir cevap veriyor. Sonrası malüm. Ortalık ayağa kalktı. Bu ülkede diğer okullara söz söylenebilir fakat imam hatipler eleştirilemez! Vay be! Hayırdır. Ne zaman Cumhuriyet kanunları rafa kalktı. Bu ülkede eğitim birliği vardır ve de tüm okullar Milli Eğitim Bakanlığına bağlıdır. Kaldı ki "sapık" kelimesinin anlamı sapmış demektir. Kime göre ve de neye göre. Gülşen'i de sapık gören olabilir. Bu düşünce ve kanat hürriyetine girer. Toplumu dini açıdan ayrıştırma suçu diyorlarsa o zaman kendilerine adres vereyim. Türkiye Gazetesinin İhlas Yayınlarına baksınlar. Adamlar aleni bir şekilde Alevilik ve de Şii inancını sapıklık olarak niteliyorlar. Neden bunlara dava açılmıyor. ! dünkü makalemde de vurguladığım gibi buradaki esas amaç sayın Erdoğan'ı yıpratma girişimidir ki nitekim Gülşen de üç gün içinde serbest bırakıldı. Şimdi ne oldu! Neydi bu kadar yaygara? Amaç hasıl oldu. Kamu vicdanında ve de uluslar arası arenada Erdoğan'ın yönetimi despot ilan edilmiş oldu. Gerisinin de önemi yok zaten.

Şimdi gelelim İmam Hatip Meselesine!

Evet, ben imam hatip lisesinde okumadım. Sebebi de o dönem İmam Hatip Lisesine giden öğrencilerden tanıdıklarımın büyük bir kısmının ağzının ve de ahlakının bozuk olmasıydı. 1988 yılında Ortaokul öğrencisiyke Trabzon /Çaykara /Kabataş Köyünde yani doğup büyüdüğüm, kökümün temel attığı Oğuz Köyü Kabataş Köyünde ağabeyimle teravih namazına Şağro Camiine gitmiştik. Şunu da hemen hatırlatayım ki o tarihte köyümüzde bir ya da iki kadrolu imam varken orta okulda hatırladığım kadarıyla 7, İlkokulda da 5 kadrolu öğretmenimiz vardı. Dahası bir de Naci BEY DİYE BİR DE OKUL KATİBİMİZ VARDI. Bizden sonra önce Ortaokulu, sonra da ilkokulu kapattılar. Onun yerine de köyümüze 8 adet kadrolu imam yetrleştirdiler. Köyün şimdiki halini söylemeye gerek yok. Kadrolu imamlar yerli yerinde duruyor ama cemaat yerine ezan sesini çakallar dinliyor. Çünkü cami sayısı kadar aile yaşamıyor köyde.

Neyse biz konumuza dönelim. Ağabeyimle teravih namazına gittik. Mahalle mescitlerinde namaz kılma yerinin bitişiğinde çocuk okutma ve de imam efendinin yaşamını sürdürdüğü salon vardır. Hepsi tek çatı altındadır. Huşu ile teravih namazını kıldık (en azından ben öyle kıldım) sonra cemaat dağılınca abimler ve İmam Hatipli genç imam efendi! Geç saatlere kadar cami içinde iskambil kâğıdı oynadılar. İmam efendi dahil ortamın lisanını burada yazmaya gerek yok zannedersem. Dönüşü abime de tepki göstererek "Bu nasıl imam, bir daha bunun arkasında namaz kılmam" dediğimde "Oğlum bundan sonra böyle, bunlar imam hatip mezunları. Her yol Paris" demişti. Yine Çaykara'da denk geldiğim yaşıtlarım arasında ağzı en bozuk olanlar hep İmam Hatip Öğrencileriydi. Ta o zaman karar verdim ki ahlaklı ve de dindar olmak için İmam Hatipli olmamak gerekiyor diye.

1989 yılında Lise tahsilimi yapmak için Orhangazi'ye geldiğimde bana hangi okulu tercih edersin, itersen İmam Hatip Lisesine yazdıralım" diklerinde "Asla İmam Hatip Lisesine gitmem. Onların ağzı çok bozuk, ağızlarından küfür eksik olmuyor" diye tepki göstermiştim. Netice olarak Orhangazi Lisesine yazıldım ve de iyi ki de oradan mezun olmuşum. Gurur duyuyorum. Okulumuzun önlerinde İmam Hatip Liselilerle sık sık kavga ederdik. Çünkü onların sınıflarında kız öğrenci olmaması nedeniyle akılları sıraca "Kız avına çıkmak için Orhangazi Lisesinin önüne gelirlerdi" biz de kovalardık. Şimdi sapıklık ya da dindarlık nasıl oluyor siz karar verin. Dini dar olanla görüşü ar olan arasında bir fark yoktur. Önce ahlak sonra okul gelir. Ahlakın yoksa imam hatip okulundan mı papaz okulundan mı mezun olduğunun önemi yoktur. Onun için şov yapmak amacıyla İmam Hatipçilik yapanlar önce şapkalarını önlerine koysunlar. Basın camiasının önce gelen nica sapık eğilimli gazetecilerinin İmam Hatip diplomalarını yayınlatmasınlar bana. İnsan olmayı öne almalarını tavsiye ederim. Bıraksınlar sığ tartışmaları. 30 Ağustos Zafer ruhudur bizi birleştirecek olan. Atatürk'ü ve de yaptıklarını anlamaya çalışsalardı zaten sorun kalmayacaktı. Sağlıcakla kalın.

İrfan AYDIN / HÜSEYNİ / diğer yazıları