Üçüncü Göz Gazetesi: "Meclise Bir Deli! Lazım" dediniz Bağımsız Belediye Meclis üyesi Adayı Olduk

İrfan AYDIN / HÜSEYNİ
huseyni1661 @ gmail.com

Orhangazi'nin değerlerini sattırmamak, mafyaya, çetelere, rantçılara, yolsuzluklara "DUR" demek için, kadınların, çocukların, yaşlıların, gençlerin ve sokakta yaşayan hayvanların daha güvenli bir Orhangazi'de yaşamalarına katkı koymak için Orhangazi Belediyesi BAĞIMSIZ BELEDİYE MECLİS ÜYESİ ADAYI OLDUM. Yetki verin el birliğiyle sorunların çözümü için çalışalım. Zaten Haklı Olanın Cesur Sesi unvanını layık gördüğünüz bu kardeşiniz mafya eniklerinin kurşunlarına rağmen haklarınızı savunmaktan geri durmamış biridir. Yetki verirseniz neler yapacağımızı en iyi sizler bilirsiniz. Ben bir partinin adayı değilim. Sizin adayınızım. Gönüllü olarak çalışalım gönlümüzün hoşnut olacağı bir Orhangazi'de yaşayalım. Söz veriyorum, Bağımsız Belediye Meclis Üyesi olduğumda ilk işim UYUŞTURUCU İLE MÜCADELE KOMİSYONU kurup Annelerle bu sorunun üzerine gitmek olacak. İkinci önceliğim de 6 ay içinde şehir merkezindeki pavyonların taşınmasını sağlamak olacak. Ben söz verdim mi ölsem de sözümden dönmem. Destek sizden cesaretle olayların üzerine gitmek bizden, neticesi Allah'tan. Gölgesinden Korkanlar Günyüzüne Çıkmasınlar.

Neden Bağımsız Aday Oldum!

Aslında şuana kadar bu soruyu soran olmadı, aksine toplumun büyük bir kesimi çok isabetli karar verdiğimde hemfikir. Fakat yine de seçim sürecinde bu soru sorulacaktır. Şimdiden kafalardaki böylesi basit soruların cevabını verelim ki esas konuşulacak konular gölgede kalmasın. Siyasi hayatıma çocukken koyu bir Halk Partili Ailede büyüdüğüm için isyanla başlamış biriyim. Bizim evde iki isim yasaktı. Biri merhum Menderes'in adı diğeri de rahmetli Başbuğ Alparslan Türkeş'in adı. Birine sövmek için bile! "korbakor" diğerine de "faşist" demek zorundaydınız. Çünkü ömrüne bereket olası babam bu iki isim konusunda da tavizsiz bir faşist düşünceye sahipti. Allah vergisi 3 yaşından itibaren etrafımda olan biten her şeyi hatırlarım. Çocukluktan itibaren sorgulayan bir yapıya sahip olduğum için hiçbir zaman kuralları kabul etmedim.

Mesela sofraya oturma kuralları vardır. Dik duracaksın, yaslanmayacaksın falan.. ben yaslanmadan yemek yemezdim. Çok fırça yememe rağmen bu huyumdan hiçbir zaman vazgeçmediğimi bu yazıyı okuyan aile bireylerim (komşularımız da ailedendir) çok iyi hatırlayacaklardır. Her çocuk kurulan oyuna katılmak isterken ben hep oyun kuran olmayı tercih etmişimdir. Bunun için de kimseye bağımlı kalmadan kendi oyun dünyamı kendim oluşturur, oyuncularını da yeri gelir taşlardan, yeri gelir ağaçlardan seçerdim. Yani oyun oynamak için bile kimseden medet beklemedim. Oyuncak bebeğime zarar verdi diye ceryancı (elektrik tellerini çeken) birine 6 yaşında olmama rağmen saldırdığımı bilirim. Ortaokul öğrencisiyken Türkçe öğretmenim Ünal Yıldırım Menderes için rahmetli tabirini kullandı diye "Ona rahmetli diyemezsiniz! O korbakordur" dediğimi hatırlıyorum. O da bana "İrfan, senin baban için de sağcılar kominist, dinsiz diyorlar. Baban böyle mi!?" diye sorunca "Hayır öğretmenim. Babam samimi bir müslümandır. Olur mu öyle şey" diye cevap vermiş, Ünal Hocam da "İşte zaten sorun burada. Sağcılar solcular için dinsiz, solcular sağcılar için vatan haini, hırsız diyorlar. Hepsi bir oyundur. Bu oyunları siz bozacaksınız" demişti. O gün karar verdim doğruları zıtlıklarla öğreneceğim diye.

Eve dönerken babamın en çok kızdığı siyasetçi kim diye düşündüm ve rahmetli Türkeş olduğunu hatırladım. O saatten sonra kendimi Türkeşçi olarak tanımlamaya başladım. Orta 3. Sınıftan itibaren kendimi Türkeşçi olarak tanımlamışımdır. Fakat ne Türkeş'i bilirdm ne de ülkücülüğü. Lise yıllarımda zaten Orhangazi'ye geldiğim için çok daha aktif siyasi tartışmaların içinde olduk. 1999 yılında Üniversite kantinindeyken tvde Nazım Hikmet'in mezarının getirilmesi ile ilgili bir program vardı ve orada rahmetli Türkeş ile de yapılmış bir röportaja yer verildi. Oara rahmetli, Nazım Hikmet'i övüyordu. İşte iplerin koptuğu nokta bu oldu ve "Demek ki siz de bizi kandırmışsınız, kardeşi kardeşe kırdırdınız. Allah bilir Deniz Gezmiş de iyi bir insandı da bize terörist diye anlattınız" diye feryat ederek tüm siyasi duvarlarımı yıktım. İlk iş Deniz Gezmiş'in hayatını okumak oldu. Zaten rahmetli anacığımdan aldığım tasavvuf ve zikir kültürüm vardı. Bir de 1989 yılında İcmal Dergisi ile tanıştığım için fikir ve mana dünyam insan merkezli düşüncenin etkisi altındaydı. 1991 yılında da Prof. Dr. Haydar Baş Hocamızı tanıyınca başka lidere ihtiyaç duymadım. 2000 yılının sonlarına doğru MHP camiasından fikren de ayrıldım ve 2001 yılında kurulan Bağımsız Türkiye Partisinin kurucu kadrolarında olma şerefine nail oldum. Gençlik Kolları Genel Başkan Yardımcılığı görevinde de bulunduğum partimden hiçbir fikri ve yol ayrılığım olmamasına karşın Orhangazi'de gördüğüm yanlışlıklar nedeniyle aktif siyasetten on yılı aşkın süreden beri uzak durmaya özen gösterdim. Yaptığım çalışmaları parti teşkilatlarının kaldırmaları imkansız.

Hiçbir siyasi parti bizim çalışma azmimiz ve de kararlı mücadelemize ayak uyduramayacağı için BAĞIMSIZ MECLİS ÜYESİ ADAYI olmayı tercih ettim. Nasip olur da meclise girersek Ak Partili meclis üyeleri dahil tüm meclisi çalıştırırım. Bende yılma diye bir duygu yoktur. Oraya seçilen meclis üyeleri ilçe için çalışmak zorundadırlar. Sorumluluk bilinci taşımayanlara yetki vermeyin ki vebal altında kalmayın.

İrfan Aydın Orhangazi Belediyesi Bağımsız Meclis Üyesi Adayı.

İrfan AYDIN / HÜSEYNİ / diğer yazıları