Pusula

17.10.2023 00:00

Unutulan bir tarihti. Takvimlerde öyle bir gün .Ay , yıl yoktu.

Ona verilen pusulayı çoktan yitirmişti.             Adam saçı sakalı birbirine dolaşık geziyordu.Rotasız çürük gemi gibi.

Bazen bomboş çöllerde , başıboş tepelerde , yalçın yarlarda aradığı ,kendi enkazıydı.Hayatını bu viraneye kendi döndürmüştü. Ona verilen Kutsal bir pusula , cebinde çizili evraklar vardı.

         Nasıl bulacaktı. ?

( Uzaklarda arama ) dedi , içinde kalan son umut kırıntısı.

Ama nasıl..? ( Kördüğümüm ben ) dedi. Mazisini , bıraktığı gönül yıkıntılarını , anasını ,babasını ve memidaf dediğini.

Yol bilmez , yordam bilmez , parasız pulsuz, pusulasız, rotasız nasıl olacaktı.?

Saçı sakalı dolaşık , duyguları karışık , her yalana dolana , bulaşık adam, sararan parmakları arasında sıkıca tuttuğu, belkide son cigarasından uzunca bir nefes çekti.. Nefesine , dur artık der gibi.Çekti ya ,oysa onu seven herkese çektiriyor.kimine parasızlık, kimine hasret kimine merak ,çözülmez bilmece gibiydi. Kirli saçları arasından , cigarasından yayılan dumanlar halka halka başının üzerinden göğe çıktı.

       Her şey aslına rücu ederdi ya ..Her şey kendi seyyaresinde döner ya..

bir gün ayrık otu gibi çektiler bu topraktan.

Geriye kalan boş vaatler, savrulup giden umutlardı.

      Bekleyen bir kadın vardı, kimin umurundaydı. Kaşları çatık gezmekten iki kaşının arası kurumuş bir nehir yatağı gibiydi.

      Gecenin en koyu anıydı. Sanki içinde bir his sabah olmayacak diyordu.. Korktu ,içi ürperdi kadının.Balkona çıktı.bir kedi sessizliğinde. Çıt yoktu...İçeri girdi kadın..Uykusu kaçmıştı.Bir kitap seçti kitaplıktan.. okuduğu kitaptı ama yeniden karıştırdı okumak istedi...

Omuzlarında hayat yükünün ve gönül yorgunluğunun ağırlığı vardı. Nasıl başa çıkacaktı.

Gün ışırken , göz kapakları düştü...

          Düşünde, yeşiller buz yeşili , beyazlar buz beyazına dönmüştü..

Bir kadın hayali geziniyordu sofralarda. Konuklarını ağırlıyor. Sevinçle sofraya davet ediyordu.

Ailesinden , gelmiş geçmiş ne kadar kadın varsa , herkes bembeyaz giyinmişti.

Yüzleri görünmüyor, sesleride duyulmuyor. Sadece çok sevinçliydiler .hissediyordu kadın.

Konuklar yemeğe başladı.Başlarında incecik bembeyaz çemberleri vardı, uçları pul oya... pırıl pırıl parlıyorlardı...Uhrevi bir hava vardı..

Sofralar bembeyaz ,her şey buz beyaz ..oyalar parıldıyordu sadece.

       O anda dışarıdan bir sesler yükseldi.. Marşlar okuyan gençler gelen arkadaşlarını karşılıyorlardı..kimi serseri bir kurşunla, kimi bomba yüklü bir intihar eylemcisinin patlamasıyla, kimi arkasından vurulan, kimide malum hanlarda işkenceden geçen gençlerdi.

     Önce karşılandı.Şerefine yemekler,pilavlar döküldü beyaz sofralara. Dualarla uğurlanıyordu.

Nereye..?Sonsuzluğa.

Ayrık otu gibiydi.Ama bilinmeyen çok şeyler vardı. Hiç kimseye , hatta gidenin arkasından atıp tutmayın.diyordu kendi kendine.

Kan ter içinde uyandı. Düşünde, düş içinde düşlerdeydi.. Bambaşka mekandaydı.

     Uyku yarı ölümdü. Ya ayrılık ölümden beterdi.Ikisini bir tutma.

      Güneş yükselmişti.Toparlandı kadın. Hayra yordu..Suya anlattı.

     Sonrası ... Sonrası yoktu...

40 ( kırk )gün geçti...o sabah başını kaldıramıyordu.. Kanepede başını yastığa koyar koymaz uyuyakaldı.

Bembeyaz elbisesiyle , Sevdiceğide bembeyaz gömlek giymiştı.elinden tuttuğu sevdiğini gölgeye çekti..

    _Yeter dedi.. sen çektin ben çektim.Helallik verdim aldın.Geç şöyle salkım ağacının altına, ferahla dinlen.daha yolun var. Selametle. RAHMETLE.

Düş sokağı.

             Müyesser Güzel.13 .Ekim.2023