10 Kasım Bir Milletin Hafızasında Ölümsüzleşen Lider

10.11.2025 00:00

Enbiya Bakır / 'ZAFER' e Doğru
enbiyabakr @ icloud.com

Bazı tarihler vardır ki takvimde yalnızca bir gün değil, bir milletin kalbinde sonsuza dek sürecek bir anlam taşır. 10 Kasım, Türk milletinin yasla karışık minnetle andığı, derin bir sessizliğin içinde saygıyla durduğu gündür. O gün yalnızca bir insanı değil, bir fikri, bir dirilişi, bir uygarlık yürüyüşünü anıyoruz. Çünkü Mustafa Kemal Atatürk, bir dönemin değil, her dönemin lideridir.

Her 10 Kasım sabahı saat dokuzu beş geçe hayat durur; sokaklar, fabrikalar, okullar, evler, meydanlar sessizliğe gömülür. Bu sessizlik bir yası değil, bir bilincin yankısıdır. Atatürk'ü anmak, sadece geçmişi hatırlamak değil; onun bize bıraktığı fikir mirasını bugüne taşımak, Cumhuriyet'in değerlerine sahip çıkmaktır. Çünkü Atatürk'ün en büyük mirası bir kişi değil, bir milletin kendi kaderine yön verme iradesidir.

Atatürk, sadece bir kurtarıcı değil; aynı zamanda bir kurucu, bir öğretmen, bir devrimciydi. Anadolu'nun yorgun topraklarında özgürlüğe inanan bir ulusun yeniden doğuşunu örgütledi. O, bağımsızlık savaşının kumandanı, cumhuriyetin mimarı, çağdaş düşüncenin öncüsüydü. Onun vizyonu, yalnızca silahla kazanılmış bir zaferin değil, akılla, bilimle ve inançla kurulmuş bir geleceğin simgesidir.

Bugün dünyanın dört bir yanında adını duyduğumuz Atatürk, yalnızca Türk milletinin değil, insanlığın da ortak mirası haline gelmiştir. Çünkü o, savaş yorgunu bir halkı barışın öncüsü yapmış, ulusal egemenliği evrensel değerlere dönüştürmüştür. Onun "Yurtta sulh, cihanda sulh" ilkesi, bugün hâlâ dünya barışı için bir rehberdir.

Ne var ki Atatürk'ü anlamak, sadece heykellerde, marşlarda ya da törenlerde değil; hayatın her alanında, düşüncede, üretimde, adalette, özgürlükte yaşatmakla mümkündür. Onu anmak, bilimin ışığında yürümek, cehalete ve gericiliğe teslim olmamak, Cumhuriyet'in kazanımlarına sahip çıkmaktır. Onu unutmamak, kadınların özgürlüğüne, gençlerin eğitimine, köylünün toprağına, işçinin alın terine sahip çıkmaktır.

Atatürk, bir milletin kendi küllerinden doğabileceğini dünyaya gösterdi. "Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır, fakat Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır" diyerek kendisini değil, milletini ölümsüz kıldı. Bu söz, bir kehanet değil, bir görev çağrısıdır. Cumhuriyet'in sonsuza dek yaşaması, onu yaşatacak bilince sahip bireylerin varlığına bağlıdır.

Bugün 10 Kasım'da bir kez daha aynı sorumlulukla başımızı öne eğiyoruz. Çünkü biliyoruz ki Atatürk'ü anmak, yalnızca bir ritüel değil; bir vicdan muhasebesidir. Her yurttaşın, "Onun bıraktığı emanete layık mıyım?" diye kendine sorması gereken gündür.

Atatürk'ün izinde yürümek, onun yaptığı gibi karanlığa inat aydınlığı savunmaktır. O ışık, 1938'de Dolmabahçe'de sönmedi; her okulda, her fabrikada, her tarlada, her genç yürekte yaşamaya devam ediyor. Çünkü o, bir milletin kalbine kazınmış en büyük imzadır.

Bu yüzden 10 Kasım, bir bitiş değil, bir başlangıçtır. Her yıl yeniden doğan, yeniden umut veren bir uyanıştır.

Mustafa Kemal Atatürk, sadece geçmişimizin değil, geleceğimizin de pusulasıdır. Onu unutmak mümkün değildir; çünkü o, bu toprakların her zerresine kazınmış bir bilinçtir. Ve biz biliyoruz ki; "Atatürk ölmedi, yüreklerde yaşıyor."