Üçüncü Göz Gazetesi: RAMAZANLAR DEĞİŞMEDİ, İNSANLAR DEĞİŞTİ

Muharrem DEĞİRMEN /GÖZLEM
muharremdegirmen @ gmail.com

Evet...

Çocukluğumdaki Ramazanların tadı bir başkaydı...

Gençliğimizdeki Ramazanların da...

Ramazanlar değişmedi, ama bizler değiştik...

Çocukluğumuzdaki Ramazanların tadını alamaz olduk...

Nedeni belli...

"Keşke büyümeseydik" diyeceğim!

Çocukluğumuzdaki Ramazan sofralarının tek lüksü, babamın Hürriyet mahallesinde Rahmetli Aytekin Arslan'ın, ya da Rahmetli Hamza Kul'un Matodor fırınından aldığı uzun ekmeklerdi...

Dikkat buyurun, pide değil, uzun ekmekler...

İftara saatler kala babamın yolunu gözlerdik ailece...

Uzun ekmekler gelecek, soğumasın diye üzerleri örtülecek ve sıcak sıcak sofraya konulacak...

Çocukluğumuzun Ramazanları mı bir başkaydı, yoksa bizler ya da insanlar mı bir başkaydı?

Bugünlerde her Ramazan ayının gelişiyle birlikte televizyon programlarında, gazete sütunlarında, özel sohbetlerde aynı soru sorulur...

Nerede o eski Ramazanlar?

Sahi nerede o eski Ramazanlar mı, yoksa nerede o eski insanlar mı?

Peki, eski Ramazan diye bir şey var mı?

Tabi ki yok...

Ramazanın eskisi ya da yenisi olmaz...

Eskiden ya da bir önceki Ramazan neyse, bugün içinde bulunduğumuz Ramazanda o...

Ramazanlar değişmiyor...

Değişen insanlar, yani bizleriz...

Eskiyen, eskiten, yıpranan, yıpratan, yapan, bozan bizleriz...

Ne yazık ki, bu güzelim ayı, eğlence ayı, televizyonların reyting ayı, rant ayı haline getiren bizleriz...

Ramazan ayı hep aynı...

İlk geldiği günkü gibi...

İbadet ayı...

Dua ayı...

Teravih ayı...

Yardım etme, fakiri fukarayı kollama ve gözetme ayı...

Dahası rahmet ayı...

Ve en önemlisi de sabır ayıdır Ramazan...

Sabırlı değiliz...

Konuyu şuraya getirmeye çalışıyorum...

Özellikle iftara yakın saatlerde, kimse kusura bakmasın trafik magandasıyız...

Bu güzel, bu mübarek ayda bile ayılık yapıyoruz...

Ama insanların aceleciliği, sabırsızlığı, ağızlarını bozmaları canımı çok acıttı...

Korna sesleri, insanların bağırıp çağırması, ağızlarını bozması "pes" dedirtti bana...

İnanılmaz üzüldüm...

Bu mübarek günde, bir kaza olmuş, yardımcı olmak yerine biran önce gideceği yere ulaşabilmek için ağzını bozmanın, dahası "hayvan"laşmanın alemi ne?

Maalesef bizim şehrimizde trafik tam bir rezalet...

Kanunlarla, kurallarla çözülebilecek bir durum değil...

Mesele, biraz insanlıkla, biraz hoşgörüyle ve sabırla çözülür...

Kanunlar, kurallar, şunlar bunlar hikaye...

******

Yazım sona doğru biraz sert oldu, ama gerçek bu...

Neyse bir cimbit tebessümle bağlayalım yazımızı...

Bir Bektaşi babası, hiç sahura kalkmıyormuş, ama iftar sofralarına herkesten önce oturuyormuş. Eşraftan birinin dikkatini çekmiş ve "Baba erenler, sahura kalkmıyorsun, oruç zaten tutmuyorsun, ama iftar sofralarına herkesten önce sen oturuyorsun. Bu nasıl iş?" diye sormuş. Bektaşi'nin cevabı çok manidar. "Sahura kalkmayabilirim, oruçta tutmayabilirim, bunları yapmıyorum diye Ramazanı tamamen mi terk edelim."

VATANDAŞ HAKLI!

Maliye Bakanı Şimşek, şöyle diyor:

-Vatandaş bizden de tasarruf istiyor, kamu harcamalarının kontrol altına alınmasını istiyor. Vatandaş haklı!

Şimşek'de sonuna kadar haklı! Maliye bakanı, daha önce "tasarruf yapmalıyız" dedi ancak kamuda pek tasarruf olmadı! Şimdi bir kez daha işin içine vatandaşı katarak söylüyor!

"DEVE"NİN GAZELİ!

Dervişe sormuşlar:

-Deve türkü söyler mi?

Derviş cevap vermiş:

Dinleyecek eşek bulursa, gazel bile okur…

HAFTANIN SÖZÜ!

Bir kahvenin tadını, bir insan sesi değiştirebilir. Berbat bir günü, bir insan yüzü güzelleştirebilir. Acı bir haberi, bir insan sözü hafifletebilir. Mutlu bir anı, bir insan daha mutlu yapabilir. İnsan insana lazımdır. Ama insan insana.

Sabahattin Ali

TORPİLLİ KAZANÇ HELAL!

Diyanet İşleri Din İşleri Yüksek Kurulu Üyesi İdris Bozkurt şöyle diyor:

Torpille işe girmek hoş değil ama kazanç helal. İşe nasıl girdiği ile elde ettiği kazancını farklı tutmamız lazım.

Bozkurt hocamız diyor ki torpille işe girmeyi "haram" olarak değerlendirmiyor sadece "hoş değil" diyor… Ama torpille işten elde edilen kazancı "helal" sayıyor…

Bence bu değerlendirme de hiç hoş değil!

Torpil yaparken biraz düşünenlerin vicdanının rahatlamasını sağlar!

KALİTE!

Bir işin ölçüsü insandır, insanın kalitesi düşünce işin de kalitesi düşer. Peynirin, kaşarın, etin, siyasetin, hukukun, hizmetin, eğitimin, iletişimin ve hoşgörünün kalitesi düşüyorsa insan kalitesi düştüğü içindir. İnsanın kalitesi ve kişiliği ise ahlaki zekasına bağlıdır. Anooshirvan Miandji

Muharrem DEĞİRMEN /GÖZLEM / diğer yazıları