Üçüncü Göz Gazetesi: Gaziler Gününü kutlamak “VEFA” ile başlar

Muharrem DEĞİRMEN /GÖZLEM
muharremdegirmen @ gmail.com

19 Eylül Gaziler Günü, sadece bir tarih değil, bu toprakların bağımsızlık mücadelesinin, fedakârlığın ve vatan sevgisinin simgesidir. Ancak ne yazık ki her yıl yapılan kutlamalara baktığımızda, bu günün gerçek manasından uzak, göstermelik törenlerle geçiştirildiğine tanık oluyoruz. Plaket törenleri, şarkı türkü gösterileri, protokol konuşmaları…

Peki ya işin özü?

Gaziler Günü'nü kutlayan zevat acaba bir kere olsun 19 Eylül'de bir gazi mezarının başına gidip dua etmiş midir? Orhangazi'nin bağrında yatan İstiklal Savaşı komutanlarından Gazi Sabri Beşe'nin adını duyan, mezarının yerini bilen kaç kişi vardır? Yıllardır dile getirdim, defalarca hatırlattım, hatta yalvarır derecesinde rica ettim: Sabri Beşe başta olmak üzere gazilerimizin kabirleri ziyaret edilmeli, bakımları yapılmalı. Ama maalesef kulağını tıkayan bir anlayışla karşı karşıyayız.

Gaziler Gününü kutlamak vefa ile başlar. Vefa, sadece kelimelerle dile getirilen bir duygu değil; geçmişin emanetine sahip çıkmak, fedakârlıkların izini sürmek ve o fedakârlıkları unutturmamaktır. Eğer bu günü anlamlı kılmak istiyorsak, gazilerimizin kabirlerini ziyaret etmeli, isimlerini unutturmamalı, hatıralarını gelecek kuşaklara aktarmalıyız. Çünkü vefa, plaket vermekle, protokol sırasına dizilip nutuk atmakla gösterilmez; vefa, toprağın altında yatan gazinin mezar taşına bir avuç su dökmek, başında dua etmek, ailesine yalnız olmadığını hissettirmekle hayat bulur. Gaziler Gününü gerçek manada kutlamak, işte bu vefayı yaşatmakla mümkündür.

Gaziler Günü, protokolün birbirine plaket vermesiyle, kürsüde alkışlanacak konuşmalar yapılmasıyla kutlanmaz. Gazi demek, bu topraklar uğruna bedeninden, canından, sağlığından vazgeçmiş insandır. O fedakârlığa karşılık gösterilecek en büyük saygı, onların hatırasına sahip çıkmak, kabirlerini ihya etmek, isimlerini unutturmamaktır. Plaketler sadece kendini tatmin eder, asıl görev ise tarihimize ve hatıralarımıza sahip çıkmaktır.

Düşünün ki Gaziler Günü için toplanmışsınız, protokol sıralarında alkışlar, resmi konuşmalar yapılıyor. Ama aynı gün Orhangazi'nin bir köşesinde, yıllardır ilgilenilmeyen bir gazi mezarı otlar içinde kalmış, unutulmuş. O zaman bu kutlamaların ne anlamı kalır? Bir gazi mezarının taşına dokunmak, orada bir Fatiha okumak, binlerce tören nutkundan daha anlamlıdır. Çünkü o mezarın altında bu toprakların bağımsızlığı için bedel ödemiş bir insan yatmaktadır.

Gazetelere yansıyan haberlere göre ilçe protokolümüz, olması gerektiği gibi gazilerimizi derneklerinde ziyaret ederek vefasını göstermiştir. Ancak bu ziyaret bile acı bir tabloyu ortaya koymuştur. Aynı binada yan yana odalarda bulunan iki ayrı gaziler derneği, bir araya gelememiş, protokol de onları ayrı ayrı ziyaret etmek zorunda kalmıştır. Gazilerin birlik olması gerekirken, böylesine kutsal bir günde bile bölünmüşlük yaşanması, aslında toplumsal vefanın ne kadar zayıfladığını gösteren üzücü bir manzaradır. Gazilerimizin birliği olmadan, Gaziler Gününü gerçek ruhuyla yaşatmak da mümkün değildir.

Gaziler Günü'nün ruhu, gösterişten uzak, samimi bir vefa borcudur. Birkaç saatlik çelenk töreniyle değil, yılın her günü gazilerimize ve şehitlerimize saygı duyarak yaşatılır. Gaziler Günü, protokol şovu değil, milletçe şükran günüdür. O şükran ise ancak onların bıraktığı izleri takip etmekle, isimlerini çocuklarımıza öğretmekle, mezarlarının başında dua etmekle gösterilir.

Gaziler Günü, sadece takvimde bir tarih değil, bize emanet edilmiş bir vicdan borcudur. Sabri Beşe'nin ve adı unutulmuş nice gazimizin kabirlerini ziyaret etmeden, onların isimlerini yaşatmadan, bu günü kutlamış olmayız. O yüzden önce gerçek manasını idrak etmek, sonra samimiyetle yaşatmak zorundayız. Plaketlerle, nutuklarla değil; dua ile, ziyaret ile, hatıralarına sahip çıkmakla. Ve bu çağrıyı özellikle Orhangazi için yineliyorum: Gelin, Gaziler Gününü Sabri Beşe'nin mezarını ziyaret ederek, onun hatırasına sahip çıkarak, diğer gazilerimizin kabirlerini ihya ederek anlamlandıralım. Gerçek kutlama, işte o zaman başlamış olacaktır.

Tabii, işte istediğiniz gibi ayrı bir paragraf olarak hazırlanmış bölüm:

Gelecek nesillere bırakılacak en büyük miras, gazilerimize ve şehitlerimize gösterilen vefadır. Çünkü bu topraklarda özgürce yaşamamızı sağlayan fedakârlıkların unutulmadığını görmek, gençlerimize en güçlü ders olur. Onlara bırakacağımız binalar, yollar, parklar değil; geçmişine sahip çıkan, değerlerini unutmayan bir toplum bilincidir. Eğer biz gazilerimizi unutur, mezarlarını dahi ziyaret etmezsek, geleceğin çocuklarına verecek hiçbir mirasımız kalmaz.

Unutulmamalıdır ki, şehitlik en yüce makamdır; gazilik ise bu makamın hemen ardından gelen en büyük onurdur. Gaziler, şehitlerin emanetidir. Onlar olmadan bu topraklarda bağımsızlık destanı yazılamazdı. Bu nedenle Gaziler Günü'nü hakkıyla yaşamak, aynı zamanda şehitlere olan vefayı da göstermektir. Gelecek nesillere bırakacağımız en büyük miras, işte bu bilinçtir. Çocuklarımıza ve gençlerimize, gazilerin fedakârlığını unutturmadan aktarmak, onların taşıdığı ruhu diri tutmak, millet olarak en büyük görevimizdir.

Muharrem DEĞİRMEN /GÖZLEM / diğer yazıları