“Fen Lisesi açtık” demekle olmuyor ‎

24.07.2025 00:00

Yılmaz AYDEYER / MİHRALI BEY
aydeyeryilmaz @ gmail.com

‎Orhangazi gibi gelişmekte olan bir ilçede Fen Lisesi açmak, doğru bir adımdır. Ancak ne yazık ki bu doğru adım, yarım atılmıştır. Çünkü Orhangazi Fen Lisesi'nin kendine ait bir öğrenci yurdu yok.

‎Türkiye'nin dört bir yanındaki başarılı öğrenciler Fen Lisesi kazanmak için ter döküyor. Ancak Orhangazi'de bu başarıyı gösteren öğrenciler, eğer ilçede akrabası yoksa ya özel yurtların kapısını çalmak zorunda kalıyor ya da ilçedeki başka okulların pansiyonuna yöneliyor.İmam hatip lisesinin yurdunda kalmak istemeyen öğrenciler de geri dönüyor.

‎Şu anda imam hatıp lisesinin okulunda kalan fen lisesi öğrencileri öğlen arasında yemek için 1-2 km lik yolu koştura koştura gidip gelmek zorunda kalıyorlar.

‎Devletin "nitelikli okul" olarak ilan ettiği bir kurumun barınma ihtiyacını karşılayamaması tam anlamıyla bir plansızlıktır. Bu okulun binası yapılırken, neden pansiyonu yapılmadı?Yada neden pansiyonlu okul yapılmadı. Öğrencinin başarısı, sadece dersle değil, barınmayla da doğrudan ilgilidir. 15-16 yaşındaki çocuklara her sabah 1-2 kilometre yol yürüterek farklı okul pansiyonlara mahkûm etmekle övünülemez.

‎Daha da vahimi, bu sorunun bilinmesine rağmen çözülmemesidir. İdareciler seyrediyor, siyasiler vaat verip unutuyor, veliler ise çaresizlik içinde çözüm arıyor.

‎Bu yazıyı bir çağrı olarak düşünün:

‎Ayrıca okula atanan meslektaşımızın çok başarılı bir okul müdürü olduğu ve elinden gelen çalışmaları yapması şimdilik teselli verici.

‎Orhangazi Fen Lisesi, sadece tabelası olan bir okul değil; geleceğin mühendislerini, doktorlarını, bilim insanlarını yetiştiren bir kurumdur. Bu kuruma reva görülen ilgisizlik, Orhangazi'ye de yakışmıyor.

‎Eğer bir eğitim kurumuna yatırım yapılacaksa, o yatırım sadece binayla değil; yurtla, laboratuvarla, kitapla, kütüphaneyle, spor salonuyla yapılmalı.

‎‎Yoksa "Fen Lisesi açtık" demekle olmuyor.

Orhangazi de Bugün Eğitim Nerede?

‎Orhangazi'nin eğitimde Sessiz Çöküşü.

‎2025 yılı Nitelikli okul kazanma oranı malesef % 6-7 lerde kaldı. Geçen seneye göre bu oran oldukça düşük. Bunun sebeplerini İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü orhangazi halkına anlatmak zorundadır.

‎2014'te okul müdürleri tasfiye edilirken uyaranlar haklı çıktı. "Bu sadece koltuk savaşı değil, çocuklarımızın geleceğine atılmış bir dinamittir" diyenlere kulak asılmadı. Aradan 10 yıl geçti. Şimdi soralım: Orhangazi'de eğitim nerede?

‎Cevap açık: Yerlerde.

‎Bir zamanlar başarılarıyla adından söz ettiren okullar bugün rutin sınavlarda son sıralarda. Öğrenciler mutsuz, öğretmenler isteksiz, veliler umutsuz. Çünkü yönetim kadroları artık bilgiyle değil, talimatla çalışıyor. Okul müdürü korkuyor, öğretmen konuşamıyor, öğrenci kimliksizleşiyor.

‎Liseler boşalıyor. Öğrenciler TEKNOFEST değil, TikTok hedefliyor. Öğretmen saygınlığını kaybetmiş. Müdürler, okulun değil siyasetin memuru olmuş. Eğitim, ideolojik vitrin haline getirilmiş.

‎Sınıflar kalabalık, öğretmen rotasyonu keyfî, yöneticiler "hangi sendikadan?" sorusuna göre şekilleniyor. Orhangazi'de kaç okulda bilimsel proje üretimi var? Kaç okulda kütüphane gerçekten işlevsel? Kaç öğrenci üniversiteye bilinçli hazırlanıyor?

‎Bunları konuşan yok. Çünkü herkes koltuğunu koruma derdinde.

‎2014'te liyakat katledildi, bugün ise sonucu yaşıyoruz: Orhangazi'de eğitim çöktü. Bu bir çöküş hikâyesidir ama hâlâ geri dönülebilir. Yeter ki bu ilçede birileri çıkıp "artık yeter!" desin.

‎Eğitimi ayağa kaldırmak için önce şu soruyu cesurca sormalıyız:

‎Bu koltuklara kim neden getirildi, neyi başardı ve kimi temsil ediyor?

‎Cevap acı ama net: Çoğu bir şey başaramadı. Çünkü başarma derdiyle değil, görünme ve korunma derdiyle geldiler.

‎Orhangazi artık susmamalı. Eğitimde gerçek bir temizlik gerekiyorsa, başlaması gereken yer bellidir: 2014'te tasfiye edilen liyakat, yeniden dirilmelidir.